Namibia!

Hoi allemaal.

Dinsdag 28 juni ben ik vertrokken naar Cape Town. We gingen met de taxi van Hermanus naar Belville. Vanaf toen wist ik waar de Afrikaanse tijd vandaan komt.:D Want je wacht tot de taxi vol is en dan gaat het pas rijden. We hebben 3 uren gewacht. In Belville ging het wel een stuk sneller, binnen een paar seconde was de taxi vol. We waren in Cape Town uitgestapt bij het station, want we wilden uitzoeken wat de beste manier was om in Namibië te komen, dat bleek de bus te zijn. Toen we aan kwamen met 8 tassen voor 3 personen, waren we blij dat we bij de Backpackersstraat (Longstreet) aankwamen. Toen zijn we wat winkels gaan bekijken, boodschappen doen, koken etc.. Daarna naar een internetcafé om tickets voor de bus naar Namibië te bestellen. We zijn vroeg naar bed gedaan en hebben nog wat gelzen enzo.

29-6 hebben we eerst lekker uitgeslapen. Het regende, dus geen probleem om in bed te blijven, lekker boekje lezen. Rond half 12 zijn we vertroken naar het Intercape Office, omdat we een smsje hadden gekregen dat we de creditcard moesten laten zien. Toen we daar aan kwamen zeiden ze dat we een visum moesten hebben, dus wij wilden weten hoe we bij de ambassade kwamen. We dachten dat ze zei "Bij de Spur en dan naar rechts, en dan 2 blokken verder. Daar is de ambasade." Wij zagen daar niks anders dan winkels, dus gingen we het aan verschillende mensen vragen. Maar niemand wist het. Toen kwam een politieagente naar buiten dus vroegen we het haar, maar dat was een parlementsgebouw. Daar hebben de bewakers ons geholpen door iedereen te bellen en daarna gaven ze ons een straatnaam. Wij zochen verder, hebben het weer een paar keer moeten vragen. Tot we een man vonden die wel met ons mee ernaartoe wilde lopen, omdat hij het niet kon uitleggen. Mar onderweg bleek hij het ook niet te weten, en waren we terug bij af, bij de Longstreet. Daar zagen we bordje met Spur, de goede straatnaam en een Namibië-winkel. Dus wij gingen die winkel in en daar vertelden ze ons dat we helemaal geen visum nodig hadden. :S We zijn terug gegaan naar de Backpackersstraat en hebben daar even uitgerust. 's Avonds zijn we naar de winkel geweest, hebben we gekookt en hebben we een avondwandeling gemaakt.

30-6 zijn we weer laat opgestaan en wilden we graag naar Waterfront. Onderweg daar naartoe zagen we bordje met stadion. We dachten dat is ook leuk, dus dan daar eerst heen. We kwamen alleen door een soort overdekte markt, waar we wat rondliepen. Toen we naar buiten gingen, was er heel veel regen, dus zijn we de de eerste en beste shoppingmall ingegaan. Toen het weer droog was, gingen we naar het stadion, en van daar richting de vuurtoren. Dus eerst naar het water, schelpen zoeken, en dan richting vuurtoren. Hij was heel klein. Ondertussen was het al bijna 5 uur. We hadden afgesproken met Fran die zich bij ons zou voegen om naar Namibië te gaan. Dus terug naar de Backpackersstraat. Toen Fran er was, hebben we booschappen gedaan voor in de bus. Die avond hebben we wat gekookt, gekletst, op het balkon hoor je altijd muziek, wel gezellig (longstreed is de hoofdstraat. We zijn weer op tijd naar bed gegaan.

1-7 vertrok de bus naar Namibië rond 9 uur 's morgens. Dus die dag was het vooral in de bus zitten, zitten zitten, eventjes naar buiten, naar de wc, zitten, zitten, zitten. Voor Fran en Tjorven zaten 2 jongens waar ze mee aan de praat raakten. Zij waren al in namibië geweest en gaven ons tips wat we zeker moesten doen. We moesten naar de grens, waar ze met een hond onze tassen gingen bekijken. Ze haalden de bovenste tassen eruit. En wij maakten allemaal grapjes, omdat er veel weten in zat en de hond helemaal gek wou worden. Dat geeft weer wat lol. 's Avonds laat, na uren in de bus te hebben gezeten, wat de bus had onderweg allemaal problemen waardoor we steeds stilstonden. Het water moest steeds bijgevoeld worden.

2-7 's Morgens supervroeg aangekomen in Windhoek. Alles was nog dicht, dus zijn we maar gaan lopen met alle spullen. Maar de backpackers waar we wilden slapen was vol, dus probeerden we wat anders te regelen. We zijn naar een andere kamer gelopen, waar we wel konden slapen. Daar hebben we gedoucht, ontbeten en hebben we onze spullen in de kamer gezet. We moesten de kamer delen met twee jongens. Na de hele dag verder in de stad te hebben rondgelopen en gelezen te hebben in de zon, gingen we terug naar onze kamer. Onze kamergenoten bleken de twee jongens uit de bus te zijn. Ons leek dat wel gezellig. Maar toen liep er iemand anders binnen die zei dat onze spullen naar een andere kamer waren verhuisd, dus we sliepen niet in die kamer. Dus wij zochten verder naar een andere kamer, maar we konden nks vinden. Na wat rond te hebben gehanden en wat gedoe kregen we de goede kamer en de goede sleutel. 's Avonds hebben we gekookt en Phase 10 gespeeld.

3-7 We moesten weer naar een andere backpackers, want het was vol. Dus hebben we alle spullen verhuisd. We hadden met de jongens afgesproken om samen te gaan uiteten, omdat ze hadden gezegt dat we daar echt heen moesten en zij er dezelfde dag heen zouden gaan als wij. Daarom besloten we samen te gaan. We ontdekten dat er niet zo'n goede verbinding was tussen Windhoek en andere steden. Vanuit de Backpackers hebben we allemaal autoverhuurbedrijven gebeld en uiteindelijk een auto gevonden. 's Middags gingen we weer naar Windhoek, maar alles bleek dicht te zijn, dus zijn we maar weer een boekje gaan lezen in de zon. Er was geen wolkje aan de lucht, bijna de hele week.

4-7 's Morgens hebben we eerst de auto opgehaald. Het bleek enorm groot te zijn, we waren helemaal geschokt, maar zo blij. :D:D:D We hebben alles in de bak gegooid en zijn op weg gegaan naar Otjewarango, waar we wilden slapen die nacht. Toen we daar aankwamen, hebben we vanalles geprobeerd, echt supergrappig. Een man wilde ons heel graag helpen en heeft dat ook goed gedaan, want op het laast kwamen we in een stacaravan terecht, voor weinig geld, en alles voor onszelf. Die avond zou hij in de bar zitten en hij vroeg of wij ook kwamen. Maar we gingen eerst naar de supermarkt. Toen we daar weer uit liepen, waren er vier blanke jongens met grote rugzakken in een kleine auto, dus wij zeiden: "Kijk, ze zijn net als wij, maar wij hebben een coolere auto!" Alleen hoorden ze dat. Toen we langsreden met de muziek heel hard aan en alle ramen open, stonden ze ons met open mond aan te staren. Wij lagen helemaal dubbel.
Na het eten gingen we naar de bar. Wij zouden de volgende dag snel naar Waterbergplaats gaan en dan door naar Etosha en omgeving, maar we hoorden dat het helemaal niet zo heel ver was vanaf daar en dat we dat best 's morgens konden rijden. Dus zijn we een nachtje langer gebleven.

5-7 Op naar Waterbergplaats! Omdat we besloten hadden langer te blijven, hadden we lekker veel tijd. Eerst een hele oude begraafplaats bekeken daar en toen naar de berg waar we bovenop wilden picknicken. Het was een hele hoge, maar ook mooie berg. Na 40 minuten waren weboven en toen moesten we boven nog verder lopen. Overal lag olifantenpoep, maar we hebben geen dieren gezien behalve een paar hele mooie speciale vogels. Op de top hebben we gepicknickt, rondgehangen en zijn we weer naar beneden geklommen. Ik had te weinig gedonken en het was superwarm, dus ik voelde me toen we terugkwamen niet heel erg goed. Nadat ze me gedwongen hadden om veel te drinken, voelde ik me wel iets beter. Die avond zijn we vroeg naar bed gegaan, want we moesten om half 5 weer opstaan.

6-7 zijn we naar Ethosha gegaan. We hebben de hele dag rondgereden en we hebben veel dieren gezien. Het was supergezellig. Maar we zaten bijna opgestoten, want we wisten niet dat het dicht ging na zonsondergang. Wij er heel snel er uitrijden, net op tijd. We hadden besloten om in een stadje te slapen, wat nog een uur rijden was. Daar konden we geen plek vinden om te slapen, en het was nogal een creepy town (enge stad). Maar we vonden uiteidelijk een mooi hotel voor niet al te veel geld.

7-7 gingen we naar Swakopmunt, maar dan via Skeletoncoast (skelettenkust). Het was weer een hele dag rijden en de weg was zo slecht dat we de vierwiel aandrijving echt nodig hadden. Na uren en uren rijden, na honderden kilometers, kwamen we op die weg aan bij een grens waar je toestemming moest krijgen om naar Skeletoncoast te gaan. Maar die plek was al om 15.00uur gesloten. De andere kant ging om 19.00uur dicht Dus wij vanalles proberen met geld, want wij konden wel kamperen daar, maar wij hadden helemaal geen spullen.
We hadden alles geprobeerd totdat iemand naar ons toe liep: "Jullie hebben een lekke band." Wij dachten kut kut kut, zo komen we nooit meer voor 19.00uur daar, dus hoeven we ook niks meer te proberen. We konden ook niet terugrijden, want het was te ver en het was al bijna donker. Er was een typische Zuid-Afrikaanse familie, waarvan twee jongens van 16, 17 jaar onze band hebben verwisseld. Fran is altijd zo van: alles wat jongens kunnen, kan ik ook, maar een band wisselen kon ze niet, dat wilde ze echt nog leren (geen rijbewijs). Maar het enige wat ze ze haar lieten doen was later de banden aandraaien. En toen vroeg de vader van die jongens waarom laat ze een meisje het werk lieten doen. Ze was zo blij dat ze wat mocht doen. Ondertussen kwamen ze naar ons toe dat we wel een tent konden lenen, maar dat er maar twee mensen in konden slapen, en ze stelden voor dat de rest in de auto zou slapen. Tjorven en ik hebben dus in de auto geslapen. Ze nodigden ons ook nog uit voor een bbq. Er was superveel vlees en pap. Ook hadden we dekens en slaapmatjes gekregen. Ze hebben ons zo goed geholpen, we waren er allemaal een beetje door aangedaan. Ze waren zo lief en de bbq was zo gezellig. We hebben een foto gemaakt en hun adres gekregen, zodat we ze een bedankje kunnen sturen.

8-7 was 's nachts alle water en elekticiteit afgesloten. Dus we moesten vies in de auto voor nog een paar uur rijden. Maar deze keer konden we langs Skeletoncoast. We gingen naar een dorpje, waar we onze band wilde laten plakken. Dit bleek niet meer te kunnen, dus belden we naar de verhuurbedrijf. Als we een nieuwe band kochten, kregen we het geld wel weer terug. Maar ze hadden geen band voor ons. Dus reden we naar Swakopmunt, waar we wilden slapen. Eerst hebben we een nieuwe band gekocht, daarna zijn we naar de packbackers gegaan en bij het strand hebben we voor het eerst in wat winkels gekeken. Daar zijn we de volgende dag weer naartoe geweest.
We hebben op het strand naar de zonsondergang gekeken, hebben we een avondwandeling gemaakt en zijn we op tijd naar bed gegaan.

9-7 'Morgens hebben we eerst alles weer ingepakt, want die dag zouden we teruggaan naar Windhoek. Maar we zijn voor we weggingen eerst nog naar de winkels geweest die we gisteren hadden gevonden. Ook hebben we gekeken naar de zandduinen, die waren echt supermooi. We hebben er leuk gespeeld, naar beneden rollen en rennen, dat soort dingen. Daarna hebben we nog even in de zon gelegen. Toen moesten weg weg om nog een beetje op tijd bij de backerpackers te komen in Windhoek. Voor het eerst hadden we kamer in een populaire backpackers. Helaas bleek deze helemaal niet zo goed te zijn. Hij deed zijn naam eer aan: Cardboard Box (kartonnen doos). :p

10-7 moesten we de auto terugbrengen. We hebben wat rondgehangen met een boekje tot de rond half 5 zou vertrekken. De dus was zo oud en zo slecht dat onderweg de deuren opengingen en de stoelen kapot gingen. Wij wilden lezen, maar alle lichten deden het opeens vanuit het niks niet meer. Dus we zijn maar gaan slapen, we hadden niks anders meer te doen.

11-7 Rond 2 uur in de nacht kwamen we aan bij de grens en rond half 4 waren we terug in Zuid-Afrika (tijdsverschil).We hebben de hele dag gereden en gereden en gereden, maar we kwamen tot de ontdekking dat de bus ook in Belville stopte, dus zijn we daar uitgestapt in plaats van in Cape Town. Dit bespaarde een hoop tijd. We lieren naar de taxi-plaats, waar we precies op het goede moment aankwamen. Met ons erbij was de taxi vol en konden we dus gelijk weg, op naar Hermanus. Daar zijn we uitgestapt bij de garage. Toen een oude huismoeder ons zag, ze herkende Tjorven, en zag hoeveel spullen we bij ons hadden, gaf ze ons een lift naar Camphill

Dus al met al: Home sweet home.

groetjes Karmilla